vrijdag 4 september 2015

Compleet

Dag 1 - Vancouver

We hebben afgelopen nacht bij Ibis Schiphol Amsterdam Airport geslapen. Dit is erg goed bevallen! Er rijdt elk kwartier een shuttlebus waarmee je 10 minuten later op Schiphol staat. En als je een pakket boekt mag je de auto er drie weken gratis parkeren. De vlucht viel erg mee; een goede 9,5 uur later kwamen we aan bij Vancouver Airport. Wel cool om de stad vanuit de lucht te zien. Op de rivier die er doorheen stroomt drijven allemaal boomstammen:

Ze doen hier bij de douane niet aan vingerafdrukken, maar wel aan enorm veel vragen stellen >< Wat kom je doen? Hoe lang blijf je hier? Hoe ben je op Schiphol gekomen? Wat ga je bezoeken in Vancouver? Een beetje vaag allemaal, maar schijnbaar gaven we de juiste antwoorden, want een uur nadat we geland waren zaten we al op de hotelkamer:

's middags zijn we wat door de stad gaan lopen. Op Granville Street waren ze een kerstscene voor een film aan het opnemen. Apart om te zien: bijna 30 graden buiten en dan kerstversiering:

Vanaf de cruise terminal bij Canada Place vertrekken regelmatig zulke groten schepen. Een groot aantal cruises naar Alaska vertrekt hiervandaan:

Het centrum is vrij klein, maar wel gezellig. Al lopen er ook een hoop daklozen rond. Er staan wel een hoop oude gebouwen, zoals het Orpheum, uit 1927:



Dag 2 - Vancouver

Tim Hortons is de grootste koffieketen van Canada, maar in Vancouver zijn er nog steeds meer Starbucks filialen. Vanochtend hebben we de underdog dus maar gesupport met een ontbijtje:

Daarna zijn we met de gratis shuttlebus naar het Capilano Suspension Bridge Park gegaan:

Dit park is aangelegd rondom een hangbrug die oorspronkelijk werd gebouwd in 1889, maar de huidige brug stamt uit 1956. Kia’palano was de naam van een opperhoofd uit de 19e eeuw. Aan het begin van het park hebben ze een aantal totempalen staan:

De Cliffwalk is een pad dat met 16 ankers aan een steile wand is bevestigd:

De hangbrug waar je overheen gaat is 70 meter hoog en 137 meter lang. Het slingert allemaal aardig op en neer terwijl je loopt!

Aan de andere kant van de brug kan je over een 30 meter hoog pad door de toppen van Douglas sparren lopen:

Na een uur of twee te hebben rondgelopen vonden we het wel mooi geweest...

... op naar het centrum, waar vanaf 13:30 een pre-meet voor Blythecon Vancouver was. Aan de Vancouver Harbour is wel aardig wat te beleven. Het begon inmiddels een beetje te regenen, dus deze 20 meter hoge regendruppel, "The Drop", was vrij toepasselijk geplaatst:

Op de achtergrond het cruiseschip MS Noordam, van de Holland America Line. Er kunnen 1912 passagiers op de boot:

De watervliegtuigjes vliegen hier af en aan, voor rondvluchten, of bijvoorbeeld om mensen naar Victoria Island te brengen:

Boven bij Jack Poole Plaza stond een beeld "Digital Orca", van Douglas Coupland:

Aan het begin van het plein staat de fakkel van de Olympische Winterspelen van 2010:

De vlam is door 12.000 mensen bijna 45.000 kilometer door Canada gebracht en de fakkel werd uiteindelijk door vier atleten ontstoken:

Bij de meet was het behoorlijk druk. Voor Blythecon morgen hebben ze 190 kaarten verkocht:

Een zombie Blythe:

Aan het eind van de middag zijn we nog met een paar Japanners naar een knopenwinkel in de buurt gegaan. Inmiddels wel weer in de regen:

's avond zijn we bij Fritz friet gaan eten:

Naja, "friet", de Canadese specialiteit: poutine. Dat is friet in een bakje, met jus eroverheen en stukjes kaas er doorheen gebrokkeld. Leuk om een keer te eten, maar mayonaise is toch lekkerder!



Dag 3 - Vancouver

We Love Vancouver!

Vandaag was de zondag van Blythecon. We zijn nog steeds niet gewend aan het tijdsverchil van 9 uur, maar dat had als voordeel dat we mooi op tijd wakker waren...

Je kon vanaf 08:00 naar binnen om de boel op te bouwen en om 10:00 gingen de deuren open voor bezoekers:

Ze hebben elk jaar een goed doel waar een deel van de opbrengsten naartoe gaan. Dit jaar was dat de stichting OWL: Orphaned Wildlife Rehabilitation. Ze waren aanwezig op de beurs en hadden ook twee uilen meegenomen. Een kerkuil:

En deze kleine, een Zaaguil:

Rond 18:00 begon het wat rustiger te worden, dus toen hebben we de boel ook ingepakt om maar eens wat te gaan eten. We hadden nog nooit bij een Fatburger gegeten, dus dit was een mooi moment:

Het is wel een fastfoodtoko, maar alles wordt vers voor je gebakken.

Ze hebben hier vage bankbiljetten trouwens. Ze zijn gemaakt van plastic, met een doorschijnend venster erin. Als watermerk is er een esdoornblad op afgebeeld. Dat blijkt achteraf van een Noorse, in plaats van een Canadese, esdoorn te zijn:

En over vaag gesproken; qua chips kunnen ze er ook wat van: Poutine, Sour Cream 'n Bacon en Loaded Potato Skins:



Dag 4 - Vancouver

De laatste dag in Vancouver. Vanochtend hebben we bij het hotel een paar fietsen geleend en zijn naar Stanley Park gefietst.

Het park stamt al uit 1886. Het is niet door een architect ontworpen, maar door de jaren heen zo gevormd. Grote delen van het 'park' zijn nog steeds dichtbebost. Het hele park is omgeven door water, met uiteraard een haventje:

Bij Brockton Point staan een aantal totempalen. De eerste 4 palen zijn hier in 1924 naartoe gehaald. De meeste palen zijn replica's, omdat de originele in een museum staan:

Dit was er een van een adelaar die een orca vasthoudt. De adelaar staat voor het koningsschap van de lucht, de orca voor de heerschappij van de zee:

In het park zijn ook een aantal beelden te zien. Zoals dit beeld, "Shore to Shore", gemaakt om de band tussen de originele inwoners en Portugal te herdenken.

Een beeld van Harry Jerome, de atleet die brons won op 100 meter bij de Olympische spelen van Tokyo in 1964:

"Girl in a Wetsuit", het lijkt een kopie van "The Little Mermaid" in Kopenhagen:

Dit boegbeeld is een replica van het beeld dat op de "Empress of Japan" zat; een schip uit 1890 dat rondvoer tussen West Canada en het verre oosten. In de jaren tussen 1890 en 1922 heeft het schip ruim 4 miljoen kilometer afgelegd!

De Lions Gate Bridge uit 1938. De brug is 1823 meter lang en 111 meter hoog. Er gaat een driebaansweg overheen waarvan de rijrichting, al naar gelang de drukte, wordt aangepast gedurende de dag:

Van de week waren ze in de stad aan het filmen, vandaag werden in Stanley Park opnames gemaakt. Vancouver wordt wel "Hollywood North" genoemd:

Siwash Rock is een 15 meter hoge rots met een Douglas spar erop. De rots is ongeveer 32 miljoen jaar oud. De boom die erop staat een jaar of 50:

Op weg terug naar het hotel kwamen we nog langs deze beelden: A-maze-ing Laughter. Een groep van 14 beelden van 3 meter hoog. "May this sculpture inspire laughter playfulness and joy in all who experience it."

Tussen de middag hebben we geluncht bij Subway. De Atlantic Canada Lobster Sandwich, goed te doen!

's middags zijn we nog even met de Aquabus naar het Olympisch Dorp in Southeast False Creek gegaan:

Hier staat sinds vorig jaar het beeld "Human Structures", dat uit 64 kleurige mannetjes bestaat. Het staat symbool voor de mensheid die verbindt met de mensheid. Beetje hippieshit dus, maar wel leuk om te zien:

"The Birds" zijn twee metershoge mussen die er sinds de Olympische Spelen in 2010 staan:

Het gebouw van Science World, gebouwd voor Expo '86. Er zit nu een museum in:

Op weg terug naar het hotel kwamen we nog langs deze totempaal: "Trans Am Totem"

Aangezien we morgenochtend om 06:00 naar Atlanta vliegen zijn we 's middags vast verhuisd naar een hotel dat op het viegveld ligt. Mooi vanuit de kamer een beetje kijken naar de startbaan en de gates...



Dag 5 - Vancouver naar Atlanta

Vanochtend om 03:00 uit bed gegaan om de 06:00 vlucht naar Toronto te halen. Ze zouden om 04:00 open gaan, maar toen we aankwamen hing er een bordje dat dat pas 04:30 zou worden. Dat begon al lekker...

Uiteindelijk vertrokken we een uur te laat richting Toronto...

Waar we opnieuw een uur in de rij hebben gestaan voor de Amerikaanse douane, om vervolgens bij de gate te horen dat ze ook daar een uur later zouden vertrekken dan gepland...

Maar uiteindelijk is alles goed gekomen en zijn we tegen 20:00 geland op Atlanta. Omdat je in Toronto al door de douane bent gegaan loop je zo door naar buiten. Koffers oppikken, auto ophalen en klaar :)



Dag 6 - Welcome to Atlanta

Het begint ergens op te lijken. 05:00 wakker, heerlijk lekker weer hier... graadje of 33, niet te benauwd...

... ontbijtje, met een pannekoekbakmachine!

Ik had thuis al een paar schoenen besteld en naar het hotel laten sturen. Ze lagen al bij de receptie te wachten toen we aankwamen:

Het is niet te geloven hoeveel soorten 0-calorieënwater ze hier hebben. Het wordt echt hoog tijd dat ze zoiets in Nederland gaan verkopen:

En dan deze erbij om het allemaal een beetje in evenwicht te houden, chips in vage smaken:

Of Hersheys Syrup:

's middags zijn we naar Woodruff Park in het centrum van Atlanta gegaan. Er komen jaarlijks 5 miljoen mensen in dit parkje. Wij kwamen er vooral om de "ATL" letters te zien:

Aan de noordkant van het park staat nog een gigantische fontein:

Atlanta telt 5,6 miljoen inwoners en is daarmee de 10e stad van Amerika. Het is vooral bekend van Coca Cola en CNN. Vanaf de Jackson Street Bridge heb je mooi uitzicht op de skyline van Atlanta, die terugkomt in de tv-serie "The Walking Dead":

's avonds zijn de naar de Lenox Square Mall gegaan. Een van de grotere Malls van Atlanta, met 140.000 vierkante meter winkelruimte, meer dan 250 winkels en een Cupcake ATM waar je 24/7 terecht kunt voor je cupcake fix!

Alles goed en wel met die cupcakes, maar in Amerika moet er bij Chipotle gegeten worden:

Toen we weggingen bij Lenox Square kwamen we langs de valet-parking. Er werd net een Porsche Panamera afgegeven...

... en voor de deur stonden twee Bentleys te wachten op hun eigenaar...

Daar kunnen wij in onze rental Santa Fe niet tegen op, dus maar snel teruggereden naar het hotel voor een koud biertje!



Dag 7- ATLiens

Een lekker Amerikaans ontbijtje: bagel, bacon, cheese omelet en een cinnamon roll:

Twee jaar terug hebben we de meeste bezienswaardigheden van Atlanta al bekeken, dus vandaag maar 's een dagje rustig aan gedaan. 's ochtends eerst "even" een uur in de Walmart rondgelopen en toen naar een outlet in de buurt gegaan. De huurauto, een Hyundai Santa Fe:

Bij de Factory Store van Nike hadden ze nog een paar ATC II's staan voor $50, dus die zitten nu in de koffer:

In sportzaken hier hebben ze wanden vol met schoenen (in dit geval voor kinderen) die je bij ons nooit ziet:

's avonds zijn we naar Popeyes Louisiana Kitchen gegaan; een fastfood keten uit New Orleans, met gekruide kip en vis. En een 'buttermilk biscuit':

Toen we terugkwamen zaten voor de deur bij het hotel twee grote vlinders. Ik heb even gegoogled en het blijken "Eastern Tiger Swallowtails" te zijn, kunnen tot 16cm spanwijdte groeien:

Dat was alweer de laatste dag in Atlanta, en in de Peach State. Morgen gaan we naar Nashville...



Dag 8 - Straight Outta Nashville

Vandaag zijn we van Atlanta naar Nashville gereden. Een rit van zo'n 400 kilometer. Voordat we Georgia uitreden hebben we bij een kraampje langs de weg eerst nog was pecannoten opgepikt:

Je ziet hier de mafste borden langs de weg staan... Voor Jezus...

... tegen bellen:

... en er rijden soms dingen rond waarvan je je afvraagt waar die voor gebruikt worden, zoals deze gigantische wielen!

Van Atlanta naar Nashville rij je op een gegeven moment praktisch in Alabama. Dus zijn we maar even een paar kilometer omgereden om die staat ook af te kunnen strepen:

Uiteindelijk waren we rond een uur of een in Nashville. Nadat we hadden ingecheckt zijn we eerst maar eens het zwembad in gegaan. Het is hier een graad of 30, dus da's goed te doen:

's avonds zijn we naar de bioscoop gegaan; de film Straight Outta Compton. Met de schietpartijen in de bioscoop de afgelopen tijd worden ze hier een beetje paranoide, dus controleert de politie bij binnenkomst je tas...

... dat maakt naar de film gaan meteen een stukje spannender, maar we hebben het overleefd!



Dag 9 - Nashville, Music City

Een wafelmaker bij het ontbijt! Beslag erin, twee minuten wachten en voila:

's ochtends zijn we naar het centrum van Nashville gegaan. Eerst een cupcake gehaald bij Gigi's Cupcakes:

Gigi Butler opende het eerste filiaal in 2008, met $100.000 aan leningen op creditcards en $33 eigen geld. Nu is het een keten met 92 winkels in 23 staten en een jaaromzet van $35.000.000! Als je zo'n cupcake hebt geproefd snap je ook meteen waarom ^_^

Iets verderop ligt de winkel van Antique Archeology, bekend van de TV-show American Pickers:

De winkel ligt vol met spullen die Mike & Frank door het hele land hebben gekocht:

Deze kikker was in een van de afleveringen te zien:

Voor de winkel stond een mooie wagen: een Chevrolet Bel Air uit 1957:

De GooGoo Shop is een cholocadewinkel hier in Nashville:

De GooGoo Cluster koekjes verkopen ze al sinds 1912. Oorspronkelijk werden ze alleen in Nashville verkocht, maar tegenwoordig zijn ze in heel Amerika te koop.Er worden er 20.000 per uur gemaakt!

Nashville if de hoofdstad van Tennessee. De stad heeft de bijnaam "Music City" en is de belangrijkste stad in de geschiedenis van Country Music.

Op Lower Broadway vind je tientallen bars met live muziek. En winkels vol met cowboylaarzen...

's avonds zijn we bij Red Robin gaan eten. Het blijft bizar om te zien hoeveel ijs je hier in je drinken krijgt...

... maar de ongenadig lekkere hamburger maakt dat gedoe met al dat ijs dubbel en dwars goed:

Vlakbij het hotel zat John A's; een klein restaurantje met live muziek, waar we nog een tijdje hebben gezeten. Binnen speelde een 'vaste' band...

... en buiten een zanger met een aantal muzikanten die elkaar tot vanavond nooit of nauwelijks hadden gezien. Maar het klonk verrassend goed!



Dag 10 - Grand Ole Opry & Kentucky Corvettes

Zondagochtend, een mooi moment om naar de Grand Ole Opry House te gaan. Op de parkeerplaats voor de deur stond deze auto:

Bij de ingang van de Opry staan twee gitaren van 6 meter hoog. Ze wegen 1500 kilo per stuk:

De "Grand Ole Opry" is de naam van een wekelijks muziekprogramma die vanuit het gebouw wordt uitgezonden. Oorspronkelijk speelde de show in het Ryman Auditorium in het centrum van Nashville, maar in 1974 is de Opry House ervoor gebouwd:

In het gebouw zit ook een televisiestudio: “Studio A”. De tv-serie Nashville wordt hier deels opgenomen:

Alle leden van The Grand Ole Opry hebben een eigen postvak in het postkantoortje in gebouw. Garth Brooks ontvangt de meeste post...

Tijdens de tour kan je een aantal kleedkamers bekijken met een verschillend thema. Dit is de "It Takes Two" kamer:

De "Women of Country Room":

En nog een kitsche kamer:

Er kunnen 4000 mensen in de zaal, wel wat weg heeft van een kerk:

In de vloer van het podium is een cirkel van 1 meter 80 verwerkt die gemaakt is van hout uit het oude Ryman Auditorium. Daar mocht je op staan voor een foto:

's middags zijn we naar Kentucky gereden om het National Corvette Museum te bezoeken:

Binnen staan een heleboel oude auto's, waaronder de 1967 Corvette Stingray van Roy Orbison:

Ze lieten ook zien hoe een auto van ontwerp tot produktieauto kwam. En hoe de schaalmodellen worden gemaakt:

En uiteraard geen produktiemodel zonder crashtest:

Op 12 februari 2014 is er een sinkhole ontstaan onder de vloer van de Skydome in het museum...

's ochtends werden ze door de bewaking gebeld dat het inbraakalarm was afgegaan. Maar toen ze gingen kijken bleek de vloer weggezakt te zijn en waren er 8 auto's in het gat verdwenen. Een foto van hoe het er toen uitzag:

En zo ziet het er nu uit. De auto's gaan ze deels proberen te restaureren, maar de meeste zijn onherstelbaar beschadigd:

's middags zijn we nog naar twee outdoor winkels geweest. Eerst naar Cabelas in Bowling Green, Kentucky:

En daarna naar de Bass Pro in Nashville. Blijft leuk om in die winkels naar de opgezette dieren te kijken, al is Bass Pro toch wel de mooiste van de twee....

Morgen vertrekken we richting Asheville, bij de Great Smoky Mountains...



Dag 11 - Nashville, Crossville, Asheville

Vandaag een lange rit van Nashville naar Asheville. Totaal ongeveer 500 kilometer gereden, gelukkig wel met een aantal stops tussendoor. Eerst zijn we naar Crossville gereden. Hier staat de grootste boomhut ter wereld. Toen we er aankwamen bleek de boel afgesloten te zijn...

... rare Engelse teksten als "No Trespassing", snapte ik als domme toerist natuurlijk niks van, dus maar om het hek heengeklommen en gaan kijken. Toen ik op het terrein was kwamen er nog twee Amerikanen aanrijden, maar die durfden het schijnbaar niet aan...

In 1993 kreeg Horace Burgess van God te horen dat hij een 'tree house' moest bouwen. Uiteindelijk is het dit bouwwerk geworden; een 30 meter hoog gebouw, om een 25 meter hoge eik heen:

Het gebouw is een paar jaar terug gesloten door de staat omdat het niet veilig zou zijn voor bezoekers (lastig naar binnen gaan met een rolstoel, geen lift, dat soort onzin)...

Aangezien Valeri bij de auto stond te wachten en je het terrein dus eigenlijk niet op mocht heb ik me maar niet aan de verdiepingen gewaagd (weinig zin om ergens naar beneden te donderen). Een foto van internet van een verdieping waar hij een kerk met een basketbalveld heeft gebouwd:

De volgende stop was bij de Tanger outlet in Sevierville; altijd mooi om even de benen te strekken en tegelijkertijd goedkoop kleren in te slaan! Iets verderop in Sevierville was "The World's Largest Knife Showplace". Een gigantische winkel vol messen en opgezette beesten:

Een olifantenhoofd, kan natuurlijk niet ontbreken in de collectie:

En waar ben je zonder giraffenhoofd:

In de jaren 1800 liepen er 70 to 80 miljoen buffels rond in de Verenigde Staten. Gemiddeld een op de 10 miljoen was een witte buffel. Deze is per ongeluk doodgeschoten en daarna opgezet:

Dat zal waarschijnlijk niet met een roze damespitooltje gedaan zijn:

"Lizard Lick Towing", een reality-serie uit de VS. Met hun eigen messen, want als je geen eigen messenlijn hebt tel je niet mee ^_^

Op weg naar Gatlinburg kwamen we door Pigeon Forge. Dit bergdorpje begint aardig op Orlando of Las Vegas te lijken. Het pretpark van Dolly Parton is hier gevestigd: Dollywood. En je hebt een aantal gigantische attracties, zoals een museum van de Titanic, half zo groot als het origineel. Kostte 25 miljoen dollar:

Een wassenbeeldenmuseum, met een variant op Mt. Rushmore en King Kong:

En een filiaal van Wonderworks, met meer dan 100 attracties in een op de kop liggend huis:

Zoveel bizarre shit dat we snel zijn doorgereden naar Ole Smokey Moonshine. Bij deze toeristische stokerij hebben ze de hele dag door bandjes spelen...

... en je kunt er natuurlijk verschillende smaken moonshine gratis proberen. De moonshine wordt hier in Gatlinburg gestookt sinds het in 2010 gelegaliseerd is:

De appeltaart-variant was erg lekker. Maar ze hebben er bijvoorbeeld ook moonshine perziken...

... of moonshine augurken. Alles om goed dronken van te worden!

Voor we weggingen hebben we nog een hotdog gegeten. Dat was ook weer vrij vaag: ik wilde betalen ($6), maar de vrouw achter de balie zei "I'm not gonna charge you"... Ik kijk d'r verbaasd aan en vraag waarom niet. "I don't feel like it". Uhm, OK, bedankt dan! Op naar de Smoky Mountains... De naam Smoky Mountains komt van de Cherokee Indianen die hier oorspronkelijk leefden. "Place of the blue smoke", noemden ze het, naar de mist die hier vaak in de bergen hangt:

Het laatste stuk naar Asheville zijn we over de Blue Ridge Parkway gereden. De Parkway is Amerika's langste park, van 755 kilometer lang en loopt door Virginia en North Carolina:

Bovenop een van de bergen ligt de State Line tussen Tennesse en North Carolina. Het was inmiddels gaan regenen, dus je kreeg er een beetje een Twin Peaks gevoel bij:

's avonds hebben we bij Taco Bell gegeten. Ze adverteren hier steeds met de Dare Devil taco's. Ik had de heetste variant geprobeerd: Fiery Ghost Pepper, en die brandt inderdaad aardig je bek uit:



Dag 12 - Just Cruisin'

Vandaag een dagje door North Carolina gecruised. 's ochtends zijn de eerst de Blue Ridge Parkway richting het noorden opgereden.

Hoe hoger we kwamen, des te mistiger het werd...

... we wilden eigenlijk het Linn Cove Viaduct bekijken, maar ook dat zat in de dikke mist:

Onderweg kwamen we nog langs een vrachtwagen die van de weg was geraakt. Politieagentje die de boel aan het regelen was:

Op weg naar beneden kwamen we langs Price Lake. Op de parkeerplaats zeiden ze nog dat er een mooie wandeling omheen te maken was, maar dat hebben we mooi overgeslagen:

We zijn doorgereden naar Blowing Rock:

Het heet hier Blowing Rock omdat de wind van onderen tegen de rotsen aanwaait en bij het uiteinde van de rots bijna recht omhoog komt....

Volgens een Cherokee legende sprong een indiaan van de rots naar beneden, maar werd hij door de wind weer terug omhoog geblazen. Vandaag waaide het niet, dus dat viel niet te testen:

Normaal gesproken heb je van bovenaf een spectaculair uitzicht over de vallei eronder... Vandaag was het zicht misschien een meter:

Vanuit de auto zie je hier trouwens de ranzigste spinnenwebben. Soms zijn zitten er halve bomen mee vol:

Dan zien we liever groundhogs, die hangen hier ook regelmatig in de berm rond; een Amerikaanse marmot van een halve meter lang:

En wilde kalkoenen hebben we er ook al een aantal van zien lopen. Die schijnen sinds een aantal jaar weer volop aanwezig te zijn, behalve rond de kerst:

Al met al hebben we vandaag ruim 400 kilometer gereden. "Even een stukje cruisen"...


Dag 13 - Biltmore Estate & Chimney Rock

Vanochtend zijn we naar het grootste huis uit de Verenigde Staten gegaan; de Biltmore Estate. Kaarten kosten normaal $64 per persoon, maar via Craigslist (soort Martkplaats) hebben we gisteren nog een employeekaartje voor $30 op de kop kunnen tikken. Het was nog even zweten bij de ingang maar we kwamen er gewoon mee naar binnen:

Het huis is tussen 1889 en 1895 gebouwd door George Washington Vanderbilt; zoon van een rijke Amerikaanse familie met Nederlandse voorouders. Het huis heeft 250 kamers en 16.622 vierkante meter aan vloeroppervlak:

Als je binnenkomt sta je meteen in de Winter Garden:

De banketzaal is de grootste kamer in het huis. De kamer is 20 meter lang en 14 meter breed en heeft een 20 meter hoog plafond. Er kunnen 64 mensen tegelijkertijd aan tafel. Aan de muren hangen Vlaamse tapijten die in 1887 in Parijs zijn gekocht:

De veranda, om even bij te komen...

... en van het uitzicht te genieten:

In de bibliotheek staan meer dan 10.000 boeken. Het schilderij op het plafond komt uit het Palazzo Pisani in Venetie. Vandervilt heeft het op een van zijn reizen naar Europe gekocht en meegenomen:

George Vanderbilt's slaapkamer keek uit over de estate. De meubelen zijn gemaakt van walnoothout en geinspireerd op de barokstijl.

De slaapkamer van mrs. Vanderbilt's ligt er tegenover. De kamer is tussen 1897-1898 ingericht met satijnen en zijden bekleding in de stijl van Louis XV:

Achter het huis liggen een aantal tuinen en een kas uit 1895:

Er stond nog een ranzig uitziende bloem, die leek ook uit die tijd te komen:

Op een kilometer of 5 van het woonhuis ligt Antler Village; een soort dorpje dat in 2010 gebouwd is rondom de wijngaard.

Er wordt hier ondertussen ruim 30 jaar wijn geproduceerd. Normaal gesproken kon je daar ook wat van proeven, maar 11:00 was schijnbaar nog te vroeg voor ze. Het ging om wijn, dus ik vond het geen ramp, als het nou een bierbrouwerij was geweest...

Toen we weggingen bij Biltmore kwamen we langs de meest romantische Mc Donalds ooit; binnen speelt een automatische piano:

En ze hebben zelfs een open haard om het een beetje gezellig te maken terwijl je je Big Mac eet. Er stond een bordje met "Now Hiring", dus misschien blijven we wel hier:

's middags zijn we naar Chimney Rock State Park, op een kilometer of 40 van Asheville gereden. Om de zoveel minuten zie je hier een kerk. Deze was wel erg mooi, met het beekje ervoor:

Hoogtepunt van het park is de 96 meter hoge Chimney Rock. Die kan je beklimmen, maar gelukkig is er ook een lift... alleen deed die het niet vandaag, hebben wij weer!

Normaal gesproken ben je in 30 seconden boven, maar wij mochten de 500 traptreden op. Het uitzicht was alle moeite wel waard:


Bovenop stond de vlag te wapperen. Uiteraard zou ik haast zeggen; het is Amerika:

Onderaan het parkje stroomt een klein riviertje, de Wolf Creek.

Op weg terug naar het hotel zijn we wat gaan eten bij deze General Store. Je ziet de donkere wolken er al boven hangen. Ze voorspellen voor vandaag de hele dag regen, maar het is vrijwel droog gebleven...

Na de schietpartij in een kerk in Charleston een maand of twee terug is de Confederate Flag in de ben gedaan, maar hier in het zuiden zie je ze toch nog regelmatig hangen bij huizen en winkels:

's avonds zijn we nog naar de Basilica St. Lawrence gegaan.

De kerk is in 1905 ontworpen en gebouwd door de Spaanse architect Rafael Guastavino. Het is de enige basiliek in het westen van North Carolina. De glas-in-lood ramen komen uit Duitsland:

Het altaar is gemaakt van marmer uit Tennessee:

Afgelopen maand was er in Amerika een rel over "Planned Parenthood"; een organisatie die blijkbaar geaborteerde baby-onderdelen doorverkocht. Mooi momentje om even voor te bidden, vind men hier:

's avonds gingen we nog even pinnen bij de Walmart, geeft dat ding alleen maar vijfjes en kapt er opeens mee na $95. Laatste biljet hangt klem in het apparaat en er mist nog $60:

Medewerkster erbij geroepen en die kreeg het voor elkaar om het apparaat te fixen. Uiteindelijk een beste lading UNC-shirtjes en $5-biljetjes gescoord hier in North Carolina ^_^

Morgen gaan we naar Charleston in South Carolina. Vanochtend was op het nieuws dat daar gisteren flink wat regen is gevallen. Wij zitten geloof ik iets van het centrum af, dus hopelijk ligt het hotel niet bij zoiets in de buurt:



Dag 14 - Charleston

Vandaag zijn we van Asheville naar Charleston gereden. Een goede 400 kilometer. Onderweg zijn we nog even bij het South Carolina State House in Columbia gestopt. Het is gebouwd in 1855 en is 55 meter hoog:

In de tuin staat een standbeeld van een Palmettoboom; de boom van de staat South Carolina:

Eenmaal in Charleston zijn we naar de Charleston Tea Plantation op Wadmalaw Island gegaan.

De plantage is de enige theeplantage in de Verenigde Staten. Het land werd in 1963 gekocht door William Barclay Hall, die er in plaats van aardappels thee op ging verbouwen. Het weer in Charleston schijnt er perfect voor te zijn: warm en 75 dagen per jaar regen. De thee groeit er goed van:

Je kunt met een trolley een tour door de velden krijgen, waarbij de geschiedenis van de plantage wordt verteld:

In South Carolina zie je net als in de meeste zuidelijks staten overal Spaans mos aan de bomen hangen. Sommige bomen hier zijn meer dan 1500 jaar oud:

Na de trolleytour hebben we nog een korte tour door de fabriek gedaan en toen via de gift shop met een tas vol met thee weer naar buiten...

Met ons bezoek aan South Carolina hebben we nu 22 van de 50 Staten (en DC) in de VS gezien. De komende jaren vermaken we ons dus nog wel!



Dag 15 - Historic Downtown Charleston

Vandaag zijn we het historische centrum van Charleston in gegaan. Charleston is de oudste stad van South Carolina. Het is in 1670 gesticht als Charles Town, ter ere van Koning Charles II van England. De stad staat vol met oude huizen:

Het Kress Building, een art-deco gebouw uit 1931 wordt nu gebruikt door H&M. In 1960 werd er in dit filiaal geprotesteerd tegen de rassenscheiding van de lunchhoek in de winkel:

Iets verderop staat het Riviera Theatre uit 1939. Toen het opende waren er 789 stoelen op de benedenverdieping, 125 stoelen voor op het balkon voor blanken en 279 stoelen op de gallerij voor zwarten. De toegangsprijs was destijds 25 cent voor blanken, 10 cent voor kinderen en 15 cent voor zwarten:

Aan het water bij de Battery staat het Edmondston-Alston House uit 1825. Het huis is nu een museum:

Iets verderop in de straat stond dit huisje. Komt verder niet terug in de boekjes, maar ziet er wel leuk uit:

Verderop in het centrum staat het Nathaniel Russell House uit 1808. Russell kwam hier wonen in 1765, toen Charleston een rijke havenstad was. Van buiten ziet het er niet zo groot uit, maar het heeft een vloeroppervlak van 920 vierkante meter:

Rainbow Row is de naam voor een rijtje van dertien kleurige huizen aan East Bay Street:

In het Waterfront Park staat deze Ananasfontein. Ananassen zie je vaker terug in Charleston. Ze staan voor gastvrijheid:

In The Old Slave Mart is nu een museum gevestigd, maar vroeger werden hier slaven verhandeld. Het gebouw is het laatste slavenveilingsgebouw in North Carolina en staat sinds 1975 op het National Register of Historic Places:

In het French Quarter staat het Dock Street Theatre uit 1809. Het gietijzeren hekwerk is er in 1935 aan toegevoegd. In 2010 is het gebouw voor $19.000.000 gerenoveerd:

Charleston Fire Department:

De Emanuel African Methodist Episcopal kerk stamt uit 1816. Het is de oudste African Methodist Episcopal kerk in de Verenigde Staten.

Op 17 juni werden er 9 mensen vermoord in deze kerk, door een 21-jarig blanke man die hoopte zo een rassenoorlog te kunnen ontketenen. Voor de ingang zijn nu allemaal bloemen en borden ter nagedachtenis aan de slachtoffers geplaatst:

Het Joseph Manigault House is een van de mooiste huizen in Charleston. Het is gebouwd in 1803 en staat sinds 1973 op de monumentenlijst. In 1920 was men nog van plan om het af te breken zodat er een benzinestation gebouwd kon worden:

Het Aiken-Rhett House is een huis uit 1820 waar gouverneur William Aiken, Jr. vroeger woonde. Het huis is 142 jaar in de familie gebleven tot het in 1975 werd verkocht aan de The Charleston Museum:

Ondertussen is het zo belachelijk heet geworden dat we blij zijn als we weer even in de auto met airco kunnen stappen om af te koelen:

Nog even kort bij de outlet gekeken, maar ook daar is het natuurlijk gewoon lekker warm... Dus toen maar 's gaan chillen bij het hotel.


's avonds dachten we nog even naar wat winkels te gaan, maar na de eerste begon het als een gek te hozen. Dus dat was behoorlijk... naja...


... de auto voor ons vatte het mooi samen met z'n nummerbord:



Dag 16 - Savannah

Vandaag zijn we terug naar Georgia gereden. Een korte rit van een uur of twee die eindigt als je via de Talmadge Memorial Bridge de stad binnenrijdt. Savannah is de oudste stad van Georgia, gesticht in 1733.

Nadat we hadden ingecheckt zijn we een stukje door het centrum gaan lopen. Bij een bar om de hoek waren ze aan het filmen voor "Party Down South":

Het is een realityserie in de lijn van The Jersey Shore: 8 mensen in een huis die een paar weken lang vooral erg veel drinken en feesten. De gemeente had gehoopt dat ze op priveterrein buiten de stad zouden blijven, maar helaas:

De Savannah City Hall Dome uit 1905. De koepel was oorspronkelijk van koper, maar sinds 1987 is er bladgoud op aangebracht nadat een filantroop $240.000 had geschonken:

We zitten in het Andaz Savannah hotel, middenin het oude centrum van Savannah. Met een groot plein voor de deur waar de hele dag mensen met water aan het spelen zijn:

En City Market een stukje verderop, met cafe's en een bandje dat buiten staat te spelen. De hele dag door flink wat te zien...

... behalve als het regent natuurlijk. En dat deed het toen we net zaten te eten:

Het gaat hier echt zo ongenadig hard, vaak tegen het einde van de dag...

... maar een half uur later is het droog en loopt iedereen weer rond alsof er geen regen is geweest:

's avonds zijn we langs River Street gelopen. Aan deze straat staan oude katoenpakhuizen waar nu gallerien en bars in zitten...

En souvenirwinkels natuurlijk:

Zo aan het water kun je er mooi naar de voorbijvarende schepen kijken. En naar The Georgia Queen Paddle Steamer die hier aan de kade ligt:

Savannah heeft de grootste haven voor vrachtschepen aan de oostkust van Amerika...

... dat was ook de reden dat in 1991 de brug vervangen is door een hogere versie: de nieuwe grotere schepen pasten er anders niet onderdoor:



Dag 17 - Savannah Historic District

Vanochtend maar eens rondgelopen door het centrum van Savannah. Het is hier snikheet, maar gelukkig ligt alles vrij dicht bij elkaar dus je bent er in een paar uurtjes doorheen. Vlakbij het hotel staat de First African Baptist Church, die is opgericht in 1788. Ze hebben zelfs een busje met een promotekst, dus ze zijn er wel trots op:

In een parkje voor de kerk staat een beeld van soldaten uit Haïti die gevochten hebben in de Amerikaanse Revolutie:

Een motor voor de deur van een tattooshop. Op een foto komt het niet echt goed uit, maar het was echt een klein ding, leek net een brommer:

Savannah was de eerste geplande stad van de VS. General James Edward Oglethorpe ontwierp de stad rondom 24 pleinen. Een van de 24 is Chippewa Square, met een standbeeld van Oglethorpe in het midden:

80% van de film Forrest Gump speelde zich af op een bankje in dit park. Het bankje staat nu in het Savannah History Museum:

Het Savannah Theatre uit 1818 is een van de oudste theaters in Amerika:

Vlakbij staat het Sorrel Weed House uit 1835. Het is een van de grootste huizen in Savannah, met bijna 1500 vierkante meter vloeroppervlak. Het is het geboortehuis van Brigadier General Moxley Sorrel, die meevocht in de Amerikaanse bugeroorlog. De openingsscene van Forrest Gump is vanaf het dak van het huis gefilmd:

De Congregation Mickve Israel is een van de oudste synagoges in de VS. Het is gebouwd in 1878 door afstammelingen van Joodse immigranten uit Engeland:

Een willekeurig oud huisje uit het oude centrum van Savannah. Het staat er hier vol mee:

Forsyth Park is het grootste park in het centrum van Savannah. Het is aangelegd rond 1840:

De fontein is aan het park toegevoegd in 1858 en doet denken aan de fontein op het Place de la Concorde in Parijs:

In het midden van het park staat het Confederate Memorial Statue, ter nagedachtenis van de vrijwilligers die zijn omgekomen bij hun strijd voor de Confederate States of America:

Het Andrew Low House...

... en nog een fonteintje in een van de parken:

De Kathedraal van Sint-Johannes de Doper uit 1873. Omdat er op zondag een dienst is mocht je er niet naar binnen:

Colonial Park Cemetery is de begraafplaats waar veel van de eerste inwoners van Savannah begraven liggen. Het is aangelegd rond 1750. De begraafplaats was al gesloten voordat de Amerikaanse burgeroorlog begon, dus er liggen geen soldaten begraven. Tijdens de burgeroorlog zijn een groot aantal graven leeggeroofd:

Het Owens-Thomas House uit 1816. Ontworpen door William Jay uit Bath, Engeland. Het huis werd in 1830 door George Welshman Owens gekocht voor $10,000. Er zit nu een museum in:

Dit huis stamt uit 1820. Het is ontworpen en gebouwd door Isaiah Davenport uit Engeland. In 1955 werd het bijna afgebroken, maar een aantal inwoners uit Savannah heeft het toen gekocht. Daarna is de Historic Savannah Foundation opgericht, die later een groot aantal van de oude panden in de stad heeft opgekocht:

Het Lucas Theatre uit 1920. In 1926 werd hier een van de eerste air conditioners in Savannah ingebouwd. Airco's werden pas rond 1950 in Amerikaanse huizen gebruikt, dus het was toen een extra reden om naar het theater te gaan; een film kijken en tegelijkertijd een beetje afkoelen...

... over afkoelen gesproken. Daar waren wij na een paar uur rond sjokken ook wel aan toe. Eerst een Shaq Punch...

... en toen het zwembad bij het hotel maar eens opgezocht:



Dag 18 - Savannah & Tybee Island

Vanochtend eerst nog even bij de rivier naar bootjes zitten kijken. Er kwam weer een groot vrachtschip voorbij: de Hanjin Miami. 301 meter lang en 43 meter breed!

Hij is vanaf Singapore via Newark naar Savannah gekomen. De crew vindt het hier schijnbaar ook de moeite waard:

Vanaf City Hall kun je met een gratis ferry naar de overkant van de rivier:

Het tochtje duurt maar 2 minuten, maar vanaf de overkant heb je mooi uitzicht op de stad:

Op River Street staat het African-American Monument; een familie van vier personen met afgeworpen ketenen aan hun voeten. "Today, we are standing up together, with faith and even some joy."

's middags zijn we naar Tybee Island gereden, op een kilometer of 20 van Savannah. In de jaren 50 noemden ze het nog korte tijd "Savannah Beach", maar dat is ondertussen teruggedraaid:

De vuurtoren op het eiland was een van de eerste publieke gebouwen in Georgia. Hij is in 1736 gebouwd en 30 meter hoog. Sindsdien het het nog twee keer herbouwd na een storm en nu is het een van de mooiste vuurtorens aan de oostkust:

Naast de vuurtoren ligt Fort Screven. Hier stonden ooit 6 kanonnen opgesteld. In het gebouw is nu een museum gevestigd:

Verder is er niet heel veel te doen op het eiland. Je hebt er haaien die invaliden opeten...

... en een strand waar het zo te zien te heet is voor de bewoners:

Dus daar hebben wij ons ook niet aan gewaagd. Snel de auto weer in en met piepende bandjes terug naar Savannah...

Alweer de laatste dag in Savannah. Eerst even bij de Mc gezeten, totdat er een zwerver binnen kwam lopen, met beide broekspijpen bruin, die zo ongenadig naar stront rook dat de hele toko ernaar begon te stinken. Dus toen zijn we maar even snel wat frisse lucht gaan happen aan het water...

Morgen rijden we terug naar Atlanta...



Dag 19 - Savannah naar Atlanta

Van Savannah naar Atlanta. Het leek op de kaart een klein stukje rijden, maar bleek toch al gauw 400 kilometer. Aangezien het er bijna op zit zijn we nog maar 's naar de Walmart en outlet gegaan... Heinz Picnic pakketje:

En geinig Star Wars bekers bij de Walmart:

Super Mario pasta:

's middags hebben we bij Nu-Way gegeten. Voorheen nooit van gehoord, maar dit is schijnbaar een van de oudste hotdog-toko's uit Amerika. Ze zijn opgericht in 1916 door een immigrant uit Griekenland:

Ze zijn bekend om hun chili dogs, dit was de variant met coleslaw erbij, de Slaw Dog:

's middags bij het hotel de auto maar eens leeg gehaald. We hebben een extra koffer bij moeten kopen, maar uiteindelijk moet het wel mee te krijgen zijn:

's avonds nog even bij Menchie's om de hoek Frozen Yoghurt gehaald. Ze hebben daar een lading ijsautomaten staan waaruit je zelf smaken kunt kiezen. Daarna nog naar keuze strooisel erop en genieten maar!

Op het terras zaten gasten met een Monorover, een soort Segway maar dan zonder iets om je aan vast te houden. Ik mocht het wel even proberen zei ie: hoe je maar vast aan een lantaarnpaal. Pffffffffffff, niet te doen, of in ieder geval een kwestie van flink oefenen denk ik.

Toen we in Charleston waren waren in Nederland vanaf 09:00 de nieuwe Yeezy Boost schoenen te koop. Dus 's nachts om 02:50 de wekker maar gezet om een paartje te scoren. Vandaag inderdaad in Nederland afgeleverd, dus da's leuk thuiskomen straks:

We vliegen morgenavond om 20:17, dus we kunnen hier nog wat rondkijken in Atlanta voor die tijd...